ασυμπάθητος

και ασυμπάθιστος, -η, -ο (Μ ἀσυμπάθητος, -ον) [συμπαθώ]

εκείνος που δεν αισθάνεται συμπάθεια, ο ανελέητος

1| νεοελλ.

1. αυτός που δεν συμπαθιέται, ο αντιπαθητικός

2. αυτός που δεν συγχωρήθηκε ή που δεν είναι άξιος να συγχωρηθεί.